آزمایش پرسیومتری در سال ۱۹۵۴ توسط محقق فرانسوی با نام لوییس منارد ابداع شد. . شیوه کلی این آزمایش به این صورت است که یک بالون لاستیکی به داخل زمین فرو برده می شود. با استفاده از منبع تولید فشار، داخل این بادکنک پر از باد می شود. باد شدن این بالون لاستیکی موجب می شود که به خاک فشار وارد شود و خاک، مقداری جابجا شود. با محاسبه فشار اعمالی در مقابل جابجایی صورت گرفته می توان پارامترهای ارزشمند ژئوتکنیکی زیادی به دست آورد .
پرسیومتری تنها آزمایشی است که نیروی افقی بر خاک وارد می کند. از آنجایی که نحوه بارگذاری بر خاک در این آزمایش خیلی به بارگذاری در طبیعت شبیه است، داده های حاصل از آزمایش فشارسنجی بسیار با ارزش و قابل اعتناست. این آزمایش در خاک و سنگ قابل انجام است. اما به طور کلی هر چه خاک قوی تر باشد، دیتای به دست آمده از این تست صحرایی دقیق تر بوده و در خاک های سست، نتایج قابل اعتمادی در بر نخواهد داشت.
مهمترین  مواردی  که بر نتایج  آزمایش  پرسیومتری تاثیر  می گذارد روش حفرگمانه ، دستخوردگی دیواره  گمانه  و  نحوه  قرار دادن محفظه اندازه گیر در آن می باشد . بر  این  مبنا   انواع  دستگاه های پرسیومتر به  سه نوع  پیش حفار ، خود حفار  و  فشاری دسته  بندی می شوند . پیش  از  بکارگیری دستگاه پرسیومتر برای آزمایش برجا ، به منظور حذف برخی از خطاهای  دستگاهی دو  آزمایش  هم سنجی در حجم ثابت و فضای آزاد انجام می گیرد. مراحل  آزمایش  در  یک  نگاه کلی  به  سه  بخش  تقسیم  می گردد :
در مرحله اول غشا محفظه به دیواره  گمانه چسبیده  و  مقدار  فشار  به حالت  قبل  از حفاری  در  زمین  طبیعی میرسد .
در مرحله دوم خاک دارای رفتار الاستیک خطی بوده و فشار در   انتهای  این  بخش  به  حد  پلاستیک  نزدیک می گردد . در این مرحله مدول الاستیسیته  منارد  تعریف می گردد .
در مرحله  سوم  رفتار خمیری  آغاز  گردیده  و  تغییر شکل ها  افزایش  یافته  و به  مقدار قابل توجهی  می رسد . مقدار  فشار  در  این مرحله   فشار  حدی  نامیده  می شود  که  حد  مجانب  نمودار    در نقطه ای معادل دو  برابر حجم  گمانه می باشد .
از این  آزمایش  پارامترهای  مدول الاستیسیته منارد Em  و  فشارحدی   PL به طور مستقیم با استفاده از روابط موجود محاسبه می گردد.